(30 lipca 1655) A więc! Księża, prośmy nieustannie Boga o tę cnotę czystości. Ta cnota, jeśli ją mamy, przyciągnie na nas wiele innych; jeśli jej nie mamy, jesteśmy zgubieni, Zgromadzenie Misji jest zgubione; szczególnie jej potrzebujemy, będąc ciągle w okazjach.

O Zbawicielu, uczyń nam łaskę, żebyśmy czcili tę podziwu godną czystość, którą zechciałeś mieć na ziemi.

Jutro będziemy obchodzić święto wielkiego świętego, św. Ignacego, który doskonale posiadł tę cnotę i przekazał ją w temu wielkiemu i świętemu Towarzystwu, które założył. Na początku tego Towarzystwa każdy widział z podziwem młodych ludzi, że żyją pośród siebie z wielką czystością, chociaż ciągle w okazjach. Zapytano pewnego dnia jednego z ich Ojców, jak postępuje, żeby zachowują się w tak wielkiej czystości; odpowiedział on, że noszą na sobie coś, co ich chroni: wstrzemięźliwość i straż nad zmysłami zewnętrznymi. Oby spodobało się dobroci Bożej, żeby dał nam udział w tym duchu, którego rozlał tak obficie na to święte Towarzystwo.

Starajmy się naśladować je w tym, wstrzemięźliwość, czuwanie nad zmysłami i żebyśmy stosowali inne środki, które zostały powiedziane, żeby nas zachować w wielkiej czystości. Ale środkiem środków jest częste uciekanie się do naszego Pana przy wszystkich okazjach, w każdej godzinie, uciekanie się do naszego Pana, wielka pobożność do Jego czystości i do czystości świętej Dziewicy. Prośmy Go o tę łaskę; serce mi mówi, że, jeśli będziemy zabiegać o to, uczyni nam miłosierdzie. Wszyscy księża, którzy nie mają wyjątkowego obowiązku jutro będą odprawiać Mszę św. w tej intencji, a bracia nie będą jutro przyjmować Komunii św., ale w niedzielę poproszą o to Boga i ofiarują w tej intencji Komunię św., żeby spodobało się Bogu dać ten drogocenny dar Zgromadzeniu. O! jakże byłem zbudowany niedawno jednym z naszych braci, o którym napisano mi, że jest pośród dzikich ludzi: mężczyźni i kobiety chodzą prawie nadzy; on jest pośród nich, widzi to; ale cóż powiem? nie odważa się na to patrzeć, nie spogląda w ogóle na to, i również jest on uwolniony od nieczystości. O, Zbawicielu! Pokazałem ostatnio tę relację tym Paniom Miłosierdzia, które wszystkie były uniesione pociechą, że widziały tak bardzo potężny Bóg wspomaga przy okazji. To jest to, o co będziemy prosić Boga, proszę, przez orędownictwo naszej Pani, św. Józefa, naszych dobrych aniołów, św. Piotra i św. Ignacego.

[*] Konferencja 127. – Recueil de diverses exhortations [Zbiór różnych mów], str. 84. P. Coste, t. XI, str. 208-210. Tłumaczenie polskie: Konferencye i przestrogi św. Wincentego. Tłumaczenie z francuskiego, Kraków 1909, str. 89-90.